آشنایی با توپولوژی ترکیبی در شبکه های کامپیوتری

یکی از مشهورترین انواع سیستم های شبکه ای، سیستم ترکیبی است که با روش های خاصی مورد استفاده قرار می گیرد. این توپولوژی شبکه برتری ها و محدودیت هایی دارد که سیستم شبکه های امروزی را تحت تاثیر قرار می دهد. توپولوژی ترکیبی نیز با پیوندها و گره هایی در ساختار شبکه های سازمانی و شرکتی همراه است. توپولوژی ترکیبی را به نام توپولوژی هیبریدی نیز می شناسند. در توپولوژی ترکیبی در شبکه های کامپیوتری از ادغام چند سیستم در کنار هم استفاده شده است. در این سیستم چند توپولوژی در کنار هم به کار می روند.

معرفی توپولوژی ترکیبی

توپولوژی ترکیبی (Hybrid Topology) ویژگی های هیچ یک از انواع توپولوژی های شبکه را نشان نمی دهد. در این شرایط توپولوژی شبکه از نوع ترکیبی خواهد بود. در صورتی که دو یا چند توپولوژی پایه ای را در کنار هم به کار ببرید، این مدل سیستم شبکه به وجود می آید که آن را هیبریدی یا ترکیبی می نامند. این توپولوژی ها در شبکه مورد نظر باید به هم متصل و مرتبط شوند. به این ترتیب ساختار ترکیبی توپولوژی مورد نظر به وجود می آید.
توپولوژی ترکیبی در شبکه های کامپیوتری با ادغام یک توپولوژی خطی در کنار توپولوژی ستاره ای یا سایر موارد مشابه به وجود می آید و کاربردهای بی شماری برای کاربران دارد.

زمانی که این توپولوژی ها به هم متصل می شوند، درک توپولوژی که از ترکیب آن ها به وجود می آید غیر ممکن خواهد بود. به همین خاطر این سیستم ها را با نام ترکیبی می شناسند. توپولوژی جدید به وجود آمده در سیستم شبکه بدون هیچ مشکل خاصی به عملکرد خود ادامه می دهد.

مطلب پیشنهادی: آشنایی با توپولوژی مش در شبکه های کامپیوتری

دلیل نامگذاری

توپولوژی ترکیبی به دلیل روند تولید آن در سیستم شبکه ها با این نام شناخته می شود. در ساختار هر یک از این توپولوژی ها در شبکه از ترکیب دو یا تعداد بیشتری از توپولوژی های شناخته شده استفاده می کنند و به همین خاطر آن ها را با نام ترکیبی در این سیستم می شناسند. هر یک از این توپولوژی ها برای ساخت توپولوژی ترکیبی باید به هم متصل باشند.

ویژگی های شاخص این توپولوژی

توپولوژی ترکیبی با ویژگی ها و مشخصه های مهمی شناخته می شود که هر یک از آنها کیفیت و کارکرد شبکه مورد نظر را تحت تاثیر قرار می دهد. برخی از این ویژگی های مهم و اساسی به شرح زیر هستند:
انواع توپولوژی های ترکیبی برای هر سیستم شبکه ای قابل اجرا خواهد بود و کاربردهای وسیعی دارد. به همین خاطر محدودیت های اجرایی برای این سیستم های شبکه ای از بین می رود.

در ساختار این توپولوژی از پیکربندی های به خصوصی استفاده می شود. به همین خاطر استفاده از آن ها در مقادیر مختلف ترافیک شبکه میسر خواهد بود و محدودیتی برای کاربران به وجود نمی آورد.
شما می توانید به توپولوژی ترکیبی در شبکه های کامپیوتری انواع دستگاه ها را متصل کرده و یا با توپولوژی های دیگر ارتباط برقرار کنید. این ویژگی نیز برقراری ارتباط و اتصالات بین سیستم های شبکه را ساده تر می کند. با افزودن اتصالات جدید به توپولوژی مورد نظر، گره های جدید و خارجی در سیستم به وجود می آیند که کارایی سیستم مورد نظر را افزایش می دهند.

مطلب پیشنهادی: آشنایی با توپولوژی نقطه به نقطه در شبکه های کامپیوتری

کاربرد های این نوع از شبکه های کامپیوتری

توپولوژی ترکیبی در شبکه های کامپیوتری با کاربری به خصوصی شناخته می شود. در شرکت ها و سازمان هایی که به ویژگی های چند توپولوژی در کنار هم نیاز دارند، از این سیستم استفاده می شود. به این ترتیب توپولوژی ایجاد شده قابلیت های دو یا چند توپولوژی شناخته شده را در خود جای می دهد و نیازهای کاربران را بیشتر برآورده می کند. انواع این توپولوژی شبکه در سازمان های بزرگ به کار می روند.

مزایا توپولوژی ترکیبی

برای ارزیابی بهتر مشخصات توپولوژی ترکیبی باید به مزایا و محدودیت های مهم این سیستم دقت داشته باشید و بر این اساس استفاده بهتری از هر یک از این توپولوژی ها داشته باشید. برخی از مجموعه مزایای استفاده از این سیستم های ترکیبی را در زیر مشاهده می کنید:

1. این توپولوژی نسبت به سایر سیستم ها قابل اعتمادتر خواهد بود و به همین خاطر بسیاری از کاربران استفاده از آن را ترجیح می دهند. این مدل توپولوژی فرایند عیب یابی را در ساختار شبکه ها ساده تر می کند.
2. توپولوژی ترکیبی قابلیت اجرای ساده تری دارد. به همین خاطر در سیستم پروژه ها و شبکه ها با افزایش نقاط قوت و کاهش نقاط ضعف مربوطه مورد استفاده قرار می گیرند.
3. با استفاده از آن انواع نقاط ضعف در سیستم توپولوژی های ترکیب شده پوشش داده می شود و از تاثیرگذاری آن ها بر کل سیستم شبکه نیز پیشگیری خواهد شد.

مطلب پیشنهادی: آشنایی با توپولوژی ستاره ای در شبکه های کامپیوتری

معایب توپولوژی ترکیبی

توپولوژی ترکیبی در شبکه های کامپیوتری با معایب و محدودیت هایی نیز همراه است که عملکرد شبکه را تحت تاثیر قرار می دهد. به همین خاطر کاربران حرفه ای با شناخت این محدودیت ها از هر یک از این سیستم ها بهره می برند. برخی از مهمترین معایب و محدودیت هایی که در این سیستم ها وجود دارند به شرح زیر هستند:

1. یکی از نقاط ضعف این سیستم ها پیچیدگی طراحی آن ها است. از آن جا که در ساختار توپولوژی ترکیبی از چند توپولوژی فعال در کنار هم استفاده می شود، پیچیدگی سیستم نیز افزایش می یابد.
2. زیر ساخت های این توپولوژی نیز کمی پرهزینه هستند.
3. نصب و پیکربندی این توپولوژی کمی دشوارتر از سایر سیستم های مشابه است.

جمع بندی

در این بخش در رابطه با انواع ویژگی ها و قابلیت های توپولوژی ترکیبی اطلاعاتی را بررسی کردیم. هر یک از انواع توپولوژی های شناخته شده در ساختار توپولوژی ترکیبی به کار می روند. مزایا و معایب توپولوژی ترکیبی برای استفاده از هر یک از این سیستم ها مورد توجه قرار می گیرد. به همین خاطر کاربران برای استفاده از هر یک از این سیستم ها این موارد را بررسی می کنیم. شما می توانید از این توپولوژی پیشرفته برای انواع شبکه ها و سیستم های سازمانی و شرکتی استفاده کنید.